JOHAN VAN DER LINDEN (ZWARE ZANG)
 

Maak kennis met onze stembandverwoester. Klaar om de apocalyps voort te brengen met zijn diepe en zware stem. Klaar om zijn teksten in je gezicht te smijten. Bekend van Inner Sanctum, Defenders of the Faith, Hellbender en Wrecking Crew. Alleen zijn aanwezigheid al op het podium is genoeg om je weg te blazen! 

 

HET BEGIN

 

"Vroeger, toen ik jong was, vroegah, zoals eeuwen geleden, luisterde ik altijd naar The Beatles, Cream, Led Zeppelin, Kiss, Thin Lizzy en zelfs Judas Priest. Door de alle muziek wilde ik graag zelf componeren en ben in 1974 begonnen als gitarist. Je weet wel, akoestisch, rond kampvuren enzo. Ik dacht nooit aan zingen, totdat ik optrad tijdens een A capella-wedstrijd op de camping. We zongen Joe Jackson's "Is she really going out with him". Ik deed het in eerste instantie voor de lol, maar we wonnen. Toen besloot ik maar om mezelf toch eens aan het zingen te wagen. 

 

MIJN SHURE SM58
 

Ik werd gevraagd als zanger voor een metalband genaamd Inner Sanctum. Het was totaal onverwacht, want ik was namelijk gitarist. Ik moest alles heel snel leren en heb zelfs harmonieleer gevolgd. Bij deze band kocht ik mijn eerste microfoon, een Shure SM58. Mijn eerste optredens waren met deze microfoon en hij overleefde veel martelingen, zoals vallen en bier. Uiteindelijk slaagde ik als zanger en speelde ik zelfs gitaar en vaak toetsen voor de band. 
Inner Sanctum was een groot succes en we hebben 17 jaar lang de tijd van ons leven gehad, totdat de band uit elkaar viel. Later kwam ik bij Hellbender en werd uiteindelijk door een goede vriend van mij gevraagd om hem te vervangen in Wrecking crew, waar ik samen met Bram Heijs Deception schreef. Nog altijd mijn paradepaardje en naam in de metalscene. 

 

HET EINDE

​

Het was hier waar ik Jeremy ontmoette, die destijds in een Iron Maiden-tribute speelde. Hij vertelde me voor de grap dat hij op een dag lid zou worden van Wrecking Crew. Ironisch genoeg, toen Bram Heijs van Wrecking Crew de band verliet, vroeg ik Jeremy erbij. We hebben een paar shows samen gedaan, voordat de oprichters van de crew besloten te stoppen. Later stelde ik Jeremy voor om bij Hellbender te spelen en later vroeg hij mij weer om wat zang op te nemen voor zijn project "Fearwell". Uiteindelijk werd ik gevraagd om ook echt de band in te gaan. Ik schreef toentertijd tekst van "Alone". Voordat ik bij Fearwell kwam, had ik ook al de tekst van een nummer genaamd "Ocean of Anger" en ik vertelde dit aan Jeremy. Het leuke was dat hij een tekst had liggen voor een nummer genaamd "Ocean of Anger" en ook wat gitaarpartijen had. Bij mij thuis, toen ik het prechorus schreef en zong, schreef hij de leads op mijn akoestische Yamaha-gitaar. Uiteindelijk combineerden we onze teksten tot een tsunami van een nummer. Toen Jeremy voor Fearwell begon te zingen, gaf ik hem mijn Shure SM58, aangezien ik een SM58 Beta begon te gebruiken. Je kunt het zien als een familiestuk die ik heb doorgegeven aan een opvolger.
Ik ben misschien de oudste, maar met de jaren komt wijsheid. Dat is ook te zien aan mijn witte haar. Dit is misschien het laatste hoofdstuk van mijn muziekcarrière, maar ik ben nog niet klaar met jullie. Ik sta te popelen om mijn laatste toorn van creativiteit los te laten en een totale catastrofe op het podium teweeg te brengen. Ik ga door tot ik stop met ademen. Je zullen me zien, jullie zullen me horen, je zullen voor me beven. Mijn laatste "UGH"!

​

UGH!